Азондан кейин ва пайғамбарга салавот айтиш суннатдир; Абдуллоҳ ибн Амр ибн ал-Ас розияллоҳу анҳу ривоят қилади, Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи васаллам айтдилар: ((Агар сизлар муаззинни эшитсангиз, унинг айтганини такрорланг, кейин менга салавот айтиг, чунки ким менга бир марта салавот айтса, Аллоҳ унга ўн марта раҳмат айтади, кейин Аллоҳдан менга восила сўранг, чунки у жаннатда бир мақом бўлиб, у фақат Аллоҳнинг бир бандасига тегишлидир, ва мен ўша бўлишимни умид қиламан, ким менга восила сўраса, унга шафоат ҳал бўлади)), Саҳиҳ Муслим 1: 288, ва Сунан Термизий 5: 586. Жобир розияллоҳу анҳу ривоят қилади, Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи васаллам айтдилар: ((Кимки чақириқни эшитганда: Аллоҳумма, бу тўлиқ чақириқнинг ва тик турган намознинг Рабби, Муҳаммадга восила ва фазилат бер, ва уни ваъда қилинган мақомга етказ, деса, Қиёмат кунида менинг шафоатим унга ҳал бўлади)), Саҳиҳ Бухорий 1: 222, ва ривоятда: ((Албатта, сен ваъдани бузмайсан)), Сунан Байҳақий кабир 1: 410. Қаранг: Бадаиъ ас-Санаиъ 1: 205.