Men aytaman va Allohning yordami bilan: Safar, yomg‘ir, sovuq, kasallik yoki boshqa sabablar bilan ikkita namozni bir vaqtning o‘zida o‘qish mumkin emas, faqat Arafat va Muzdalifada, ya'ni Arafatda peshin va asr namozlarini birlashtirib o‘qish, Muzdalifada esa shom va isha namozlarini kechiktirib o‘qish mumkin. Ikkita namozni amalda birlashtirish mumkin, ya'ni har birini o‘z vaqtida o‘qish, birinchisini oxirgi vaqtida, ikkinchisini esa birinchi vaqtida o‘qish, shunda amalda birlashgan bo‘ladi, garchi vaqt jihatidan birlashmagan bo‘lsa ham. Buning dalillari: birinchidan: vaqtlarni belgilovchi Qur'on va hadis matnlari, ularni dalilsiz tark etish mumkin emas, masalan: Alloh taolo aytadi: (Namozni quyoshning botishidan o‘rniga o‘qiyvering) Isro: 78, Alloh taolo yana aytadi: (Namoz mo‘minlar uchun belgilangan vaqtlardir) Nisa: 103, yana aytadi: (Namozlarga rioya qiling) Baqara: 238, Abu Zar aytadi: Rasululloh (s.a.v) aytgan: ((Namozni o‘z vaqtida o‘qing)) Muslimgi sahih 1: 448 va boshqa matnlar. Ikkinchidan: Ibn Mas'ud (r.a) aytadi: ((Men Rasululloh (s.a.v) ni biron namozni o‘z vaqtida o‘qiganini ko‘rmaganman, faqat shom va isha namozlarini birlashtirib o‘qiganida, va o‘sha kuni tong namozini o‘z vaqtidan oldin o‘qidi)) Muslimgi sahih 2: 938, Buxoriy 2: 604. Uchinchidan: Ibn Mas'ud (r.a) aytadi: ((Rasululloh (s.a.v) namozni o‘z vaqtida o‘qirdi, faqat birlashish va Arafatda)) Nasaiyda 2: 423, Mujtabada 5: 254, isnodi sahih, I'loy as-Sunan 2: 84. To'rtinchidan: Nofiy va Abdulloh ibn Voqid aytadi: Ibn Umar (r.a) ning muazzini aytgan: ((Namoz, dedi: Sir sir, shafaqning g‘oyib bo‘lishidan oldin tushib, shom namozini o‘qidi, keyin shafaq g‘oyib bo‘lgach, isha namozini o‘qidi, keyin aytdi: Rasululloh (s.a.v) agar biror ishga shoshilsa, men qilgan ishni qilardi)) Abu Dovud 2: 6, Biyhqi 1: 114, Darqutniy 1: 393, isnodi sahih, I'loy as-Sunan 2: 85. Beshinchidan: Ali (r.a) aytadi: ((U safar qilganda, quyosh botgandan keyin, qorong‘u tushguncha yurardi, keyin tushib shom namozini o‘qirdi, keyin kechki ovqatini chaqirardi, ovqatlanardi, keyin isha namozini o‘qirdi, keyin yo‘lga chiqardi va aytardi: Rasululloh (s.a.v) shunday qilardi)) Abu Dovud 2: 10, Muhtasar hadislar 2: 312, isnodi sahih, I'loy as-Sunan 2: 86. Oltinchidan: Nofiy (r.a) aytadi: ((Men Abdulloh ibn Umar bilan safarda chiqdim... Quyosh botdi... U kechikkanida, men: Namozni o‘qing, Alloh sizni rahm qilsin, dedi, u menga qarab, oxirgi shafaqda tushib, shom namozini o‘qidi, keyin shafaq g‘oyib bo‘lgach, isha namozini o‘qidi, keyin bizga qarab: Rasululloh (s.a.v) agar safar tezlashsa, shunday qilardi, dedi)) Nasaiy 1: 490, Mujtabada 1: 287, isnodi sahih, I'loy as-Sunan 2: 88, Tabiyn 1: 88, Abdul Haq aytadi: ((Bu har birini o‘z vaqtida o‘qiganiga dalildir)). Yettinchidan: Birinchi namozning vaqti chiqib, ikkinchi namozning vaqti kirganda kechikish hisoblanadi; Abu Qatada (r.a) aytadi: ((Uxlashda kechikish yo‘q, kechikish esa, namozni ikkinchi namoz vaqti kelguncha o‘qimagan kimsadadir)) Muslimgi sahih 1: 473, Ibn Xuzayma 2: 95. Sakkizinchi: Aisha (r.a) aytadi: ((Rasululloh (s.a.v) safarda peshin namozini kechiktirib, asr namozini oldin o‘qirdi, shom namozini kechiktirib, isha namozini oldin o‘qirdi)) Ma'ani as-Sahih 1: 164, Ahmad 6: 135, isnodi hasan. Qarang: I'loy as-Sunan 2: 85. To'qqizinchi: Ibn Abbas (r.a) aytadi: ((Rasululloh (s.a.v) peshin va asr namozlarini birga Madinada o‘qidi, qo‘rqmasdan va safarsiz, Abu Zubayr aytadi: Men Sa'idga buni nima uchun qildi, dedim, u Ibn Abbasga so‘raganida, u menga aytdi: U ummatidan hech kimni qiynamaslikni xohlagan)) Muslimgi sahih 1: 490, bu faqat tasviriy birlashishda bo‘lishi mumkin, Alloh biladi.