Men aytaman va Allohning yordami bilan: xutba vaqtida nafl namoz o‘qish yoqimsizdir: Jum’a xutbasi, ikki bayram xutbalari va hajdagi xutbalar kabi, namoz masjidga kirish yoki Jum’a sunnati bo‘lishidan qat’i nazar; eslatma: tinglash majburiyligi haqidagi matnlar, nafl esa tinglashni buzadi, shuning uchun buni bitta xabar rad etmaydi, ulardan biri: Otob al-Xorosanidan, Alloh unga rahmat qilsin, aytganidek: Nabiisha al-Hudali, Alloh undan rozi bo‘lsin, Rasululloh sollallohu alayhi va sallamdan shunday rivoyat qilardi: "Agar musulmon Jum’a kuni g‘usl olgan bo‘lsa, so‘ng masjidga kirsa, hech kimni bezovta qilmasin, agar imomni topmasa, xohlaganicha namoz o‘qiydi, agar imomni topib chiqsa, o‘tirib tinglaydi va imom Jum’asini va gaplarini tugatguncha sukut saqlaydi, agar o‘sha Jum’ada uning barcha gunohlarini kechirmasa, o‘sha Jum’a avvalgisiga kafforat bo‘ladi," deb aytgan. Ahmadning Musnadida 5: 75, Haythami Majmu’ al-Zavoyid 2: 171 da aytgan: uning odamlaridan to‘g‘ri bo‘lganlar, faqat Ahmadning ustozidan boshqa, u ishonchli. Chunki ma’rufga buyurish farzdir va bu holatda haromdir, nafl haqida nima deb o‘ylaysiz; Abu Hurayra, Alloh undan rozi bo‘lsin, aytgan: "Agar Jum’a kuni do‘stingizga imom xutba o‘tayotganda sukut saqlang desangiz, siz behuda gaplashgansiz," deb aytgan. Muslimning Sahihida 2: 583, Buxoriyda 1: 316. Ibn Umar, Alloh ulardan rozi bo‘lsin, aytgan: "Agar sizlardan biri masjidga kirsa va imom minbarda bo‘lsa, namoz o‘qish yoki gaplashish yo‘q, imom tugatguncha," deb aytgan. Al-Mu’jam al-Kabir 3280 da, Al-‘Ilal as-Sunan 2: 68 da yaxshi deb baholangan. Bu Ali, Ibn Abbas, Ibn Umar va Sa’id ibn Musayyib, Alloh ulardan rozi bo‘lsin,dan rivoyat qilingan, ular imom chiqgandan keyin namoz o‘qishni va gaplashishni yoqtirmas edilar. Ibn Abu Shayba o‘z muqaddimasida 1: 448, 458 da keltirgan. Thalaba ibn Abu Molik, Alloh undan rozi bo‘lsin,dan: "Ular Umar ibn al-Xattob davrida Jum’a kuni namoz o‘qirdilar, Umar chiqguncha..." deb aytgan. Muhammad al-Muwatta 1: 603 da keltirgan. Qarang: Kanz al-Daqa’iq va Tabyin 1: 87, al-Waqaya 138-bet, ‘Umda al-Ra’aya 1: 150, Alloh biladi.