Them dhe me ndihmën e Zotit: Ai që friksohet se do t'i ikë namazi i xhenazes nëse merret me abdesin dhe larjen, i lejohet të bëjë tayammum dhe të fillojë atë; sepse e humb atë pa ndërrim, sepse nuk kryhet veçmas, madje edhe nëse fillon me abdes dhe pastaj ndodh një ndodhi që e prish atë, dhe friksohet se nëse shkon të bëjë abdes do t'i ikë namazi, i lejohet të bëjë tayammum; sepse frika e humbjes mbetet; sepse është një ditë e ngarkuar, ndoshta do t'i ndodhë diçka që e prish namazin e tij, ashtu siç ndodh edhe nëse fillon namazin e xhenazes me tayammum dhe pastaj ndodh një ndodhi, i lejohet tayammumi për të vazhduar. Nga Ibn Abbas  thuhet: "Nëse friksohesh se do t'i ikë xhenaza dhe je pa abdes, bëj tayammum dhe falu", në Musannaf të Ibn Abit Shejbe 2: 497, dhe njerëzit e tij janë njerëzit e Muslimanit përveç Al-Mughirah, dhe ai është i pranuar, siç është në I'laa as-Sunan 1: 300, dhe Nasb ar-Rayah 1: 157. Dhe nga Ibn Umar : "I sollën një xhenaze, dhe ai ishte pa abdes, bëri tayammum dhe pastaj e falë", e ka transmetuar Al-Bayhaqi në Al-Ma'rifah. Shiko: I'laa as-Sunan 1: 301, dhe Al-Hadiyyah Al-Alaiyyah fq. 34, dhe Allahu e di më mirë.