Unë them dhe me ndihmën e Zotit: nuk lejohet të bashkohen dy namaze në të njëjtën kohë për shkak të ndonjë arsyetimi si udhëtimi, shi, ftohje, sëmundje, ose ndonjë tjetër, përveç në Arafat dhe Muzdalifah, ku janë drekë dhe pasdite në Arafat me bashkim të avancuar, dhe aksham dhe jacë në Muzdalifah me bashkim të vonuar. Është e lejuar të bashkohen dy namaze në fakt duke e falur secilin në kohën e tij, duke e falur të parin në fund të kohës së tij, dhe të dytin në fillim të kohës së tij, sepse ai ka bashkuar në aspektin e veprës, edhe nëse nuk ka qenë bashkim në kohë. Dëshmia për këtë është si më poshtë: Së pari: tekstet kur'anore dhe hadithike që përcaktojnë kohët, prandaj nuk lejohet të lihet pas dore përveç me një dëshmi të ngjashme, dhe nga to: tha Allahu i Lartësuar: (Kryeni namazin kur dielli të ketë kaluar) Isra: 78, dhe tha Allahu i Lartësuar: (Namazi ishte një detyrë e caktuar për besimtarët) Nisa: 103, dhe tha Allahu i Lartësuar: (Ruani namazet) Bakara: 238, dhe nga Ebu Dherri tha Profeti (salallahu alejhi ue selem): ((Falni namazin në kohën e tij)), në Sahih Muslim 1: 448, dhe të tjera nga tekstet. Së dyti: nga Ibn Mes'udi, Allahu qoftë i kënaqur me të, tha: ((Nuk kam parë Profetin (salallahu alejhi ue selem) të falë ndonjë namaz përveç në kohën e tij, përveç dy namazeve, akshamit dhe jacisë me bashkim, dhe falë sabahun atë ditë para kohës së tij)), në Sahih Muslim 2: 938, dhe Sahih Buhari 2: 604. Së treti: nga Ibn Mes'udi, Allahu qoftë i kënaqur me të, tha Profeti (salallahu alejhi ue selem): ((Profeti (salallahu alejhi ue selem) falte namazin në kohën e tij përveç në bashkim dhe Arafat)), në Sunen e Nesait të Madhe 2: 423, dhe në el-Muxhtaba 5: 254, dhe isnaadi është i saktë siç është në I'la e Sunen 2: 84. Së katërti: nga Nafi dhe Abdullah bin Uakid, se muezini i Ibn Omerit, Allahu qoftë i kënaqur me ta, tha: ((Namazi, tha: shpejt shpejt deri sa të jetë para perëndimit të diellit, zbriti dhe falë akshamin, pastaj priti deri sa dielli të perëndonte dhe falë jacinë, pastaj tha: Profeti (salallahu alejhi ue selem) kur e nxiste ndonjë punë bënte siç bëra unë)), në Sunen e Ebu Davudit 2: 6, dhe Sunen e Bejheki të Madhe 1: 114, dhe Sunen e Darakutni 1: 393, dhe isnaadi është i saktë siç është në I'la e Sunen 2: 85. Së pesti: nga Aliu, Allahu qoftë i kënaqur me të: ((Ai kur udhëtonte, udhëtonte pas perëndimit të diellit deri sa të bëhet errësirë, pastaj zbriste dhe falte akshamin, pastaj thërriste për darkë dhe darkonte, pastaj falte jacinë, pastaj nisej dhe thoshte kështu bënte Profeti (salallahu alejhi ue selem))), në Sunen e Ebu Davudit 2: 10, dhe hadithet e zgjedhura 2: 312, dhe isnaadi është i saktë siç është në I'la e Sunen 2: 86. Së gjashti: nga Nafi, Allahu e mëshiroftë, tha: ((Dola me Abdullah bin Omer në udhëtim... dhe dielli perëndoi... kur u vonua, thashë: namazi, mëshiroftë Allahu, ai u kthye dhe vazhdoi deri sa ishte në fund të perëndimit, zbriti dhe falë akshamin, pastaj e thirri jacinë dhe e falë me ne, pastaj u kthye dhe tha: Profeti (salallahu alejhi ue selem) kur e nxiste udhëtimi bënte kështu)), në Sunen e Nesait 1: 490, dhe el-Muxhtaba 1: 287, dhe isnaadi është i saktë siç është në I'la e Sunen 2: 88, dhe tebijin 1: 88, tha Abdul Hakku: ((Ky është një tekst që tregon se ai falte secilin në kohën e tij)). Së shtati: vonesa deri sa të kalojë koha e namazit të parë dhe të hyjë koha e të dytit është neglizhencë; sepse nga Ebu Katade, Allahu qoftë i kënaqur me të, tha Profeti (salallahu alejhi ue selem): ((Nuk ka neglizhencë në gjumë, por neglizhenca është për atë që nuk e fal namazin deri sa të vijë koha e namazit tjetër)), në Sahih Muslim 1: 473, dhe Sahih Ibn Huzejme 2: 95. Së teti: nga Aisha, Allahu qoftë i kënaqur me të, tha: ((Profeti (salallahu alejhi ue selem) në udhëtim e vononte drekën dhe e avanconte pasditen, e vononte akshamin dhe e avanconte jacinë)), në Shpjegimin e Kuptimeve të Haditheve 1: 164, dhe Musned Ahmed 6: 135, dhe isnaadi është i mirë. Shih: I'la e Sunen 2: 85. Së nënti: nga Ibn Abasit, Allahu qoftë i kënaqur me ata, tha: ((Profeti (salallahu alejhi ue selem) falte drekën dhe pasditen së bashku në Medinë pa frikë dhe pa udhëtim, tha Ebu Zubair: e pyeta Seidin pse e bëri këtë, ai tha: e pyeta Ibn Abasin siç më pyete ti dhe ai tha: donte të mos e vështirësonte askënd nga ummeti i tij)), në Sahih Muslim 1: 490, dhe kjo nuk ndodh përveç në bashkimin figurativ, dhe Allahu e di më mirë.