Them: me ndihmën e Zotit: është e papëlqyer të falësh nafile gjatë predikimit: si në predikimin e xhumasë, festave, dhe predikimeve që bëhen gjatë haxhit, qoftë falja si përshëndetje e xhamisë apo si sunet për xhumah; siç dëshmojnë: tekstet që flasin për detyrimin e dëgjimit, dhe nafile e prish dëgjimin, kështu që nuk e kundërshton lajmi i vetëm, dhe nga të tjerët: nga Ata i Khurasani, Allahu e mëshiroftë, tha: Nabiša el-Hudheli, Allahu qoftë i kënaqur me të, fliste për Pejgamberin, paqja dhe bekimi i Zotit qofshin mbi të: ((Nëse myslimani lahet ditën e xhumasë, pastaj shkon në xhami nuk i bën dëm askujt, nëse nuk e gjen imam, del dhe fal atë që dëshiron, dhe nëse e gjen imam që ka dalë, ulët dhe dëgjon deri sa imami të përfundojë xhumahen dhe fjalimin e tij, nëse nuk i falen mëkatet e tij në atë xhumah, ato do të jenë si shlyerje për xhumahen e kaluar)) në Musnedin e Ahmetit 5: 75, tha Hajjathmi në Mughamin e Zajed 2: 171: dhe njerëzit e tij janë njerëz të saktë përveç Shejh Ahmetit, i cili është besnik. Dhe sepse urdhri për të mirë është detyrim, dhe ai është i ndaluar në këtë rast, çfarë mendoni për nafile; nga Ebu Hurejra, Allahu qoftë i kënaqur me të, tha Pejgamberi, paqja dhe bekimi i Zotit qofshin mbi të: ((Nëse i thua shokut tënd të dëgjojë ditën e xhumasë ndërsa imami predikon, atëherë ke bërë gabim)) në Sahih Muslim 2: 583, dhe Sahih Buhari 1: 316. Dhe nga Ibn Omeri, Allahu qoftë i kënaqur me të dy, tha Pejgamberi, paqja dhe bekimi i Zotit qofshin mbi të: ((Kur ndonjë prej jush të hyjë në xhami dhe imami të jetë në minber, nuk ka falje dhe as bisedë deri sa imami të përfundojë)) në Al-Mu'jam Al-Kabir 3280, dhe e ka vlerësuar në I'lai Al-Sunan 2: 68. Kjo është transmetuar nga Aliu, Ibn Abasi, Ibn Omeri, dhe Saidi ibn el-Musejib, Allahu qoftë i kënaqur me ta, sepse ata e urrejnë faljen dhe bisedën pas daljes së imam. E ka nxjerrë Ibn Ebi Shejbe në Musannefin e tij 1: 448, 458. Dhe nga Thalaba ibn Ebi Maliku, Allahu qoftë i kënaqur me të: ((Ata falnin ditën e xhumasë deri sa të dilte Omeri...)). E ka nxjerrë Muhamedi në Muwatta 1: 603. Shih: Kenz Al-Daqaiq me shpjegimin 1: 87, dhe Al-Wiqaya f.138, dhe Umdet Al-Ra'aya 1: 150, dhe Allahu e di më mirë.