Përjashtohet me shumë punë, domethënë lëvizje të shumta, dhe kriteri i punës së shumtë që e prish namazin është ajo që ai që e sheh e di se ai që e bën atë nuk po falet. Ndërsa puna e vogël, e cila është e kundërta e shumë, është falje dhe nuk e prish namazin; sepse origjina e saj nuk mund të shmanget; sepse në jetë ka lëvizje që natyrshëm nuk janë nga namazi, prandaj është falje për aq sa nuk është shumë dhe nuk hyn në kufirin e asaj që mund të shmanget. Prandaj, në këtë rast, është e barabartë ndërmjet qëllimit dhe harresës; nga Ebu Katade, radijallahu anhu: "Nëna e Dërguar e Allahut, salallahu alejhi ve sel-lem, po falte ndërsa mbante Umame bint Zajnab, vajzën e Dërguarit të Allahut, salallahu alejhi ve sel-lem, dhe të babait të saj, Al-Aas ibn Al-Rabi. Kur ai ngrihej, e mbante atë, dhe kur ai bënte sexhde, e vendoste atë." në Sahih Muslim 1: 385, dhe Sahih Bukhari 1: 193. Dhe nga Aisha, radijallahu anha, tha: "Unë flija para Dërguarit të Allahut, salallahu alejhi ve sel-lem, dhe këmbët e mia ishin në drejtimin e tij, dhe kur ai bënte sexhde, më prekte dhe unë e tërhiqja këmbën time, dhe kur ai ngrihej, e shtrija atë." në Sahih Bukhari 1: 192, dhe Sahih Muslim 1: 367, dhe prekje është prekja ose ngjeshja me majat e gishtave. Shiko: Shpjegimi i mbrojtjes fq. 159-161, dhe Sqarimi i të vërtetave 1: 159-162.