Puna e madhe që e prish namazin është ajo që e di ai që e sheh se punuesi nuk është duke falur, ndërsa puna e vogël, e cila është kundër asaj të madhe, është falje, dhe namazi nuk prishët me të; sepse origjinali i saj nuk mund të evitohet; sepse në jetë ka lëvizje që natyrshëm nuk janë nga namazi, prandaj falet për aq sa nuk është shumë dhe nuk hyn në kufijtë e asaj që mund të evitohet, dhe për këtë arsye është e njëjtë në qëllim dhe harresë; nga Ebu Katade radijAllahu anhu: ((Pasha Allahun, Pejgamberi i Allahut salAllahu alejhi ve selam falte duke mbajtur në duar Umame bint Zainab, vajzën e Pejgamberit salAllahu alejhi ve selam dhe të Ebi al-As bin al-Rabi, dhe kur ngritej e mbante, dhe kur bënte sexhde e vendoste.)), në Sahih Muslim 1: 385, dhe Sahih Bukhari 1: 193. Dhe nga Aisha radijAllahu anhu tha: ((Unë flija para Pejgamberit të Allahut salAllahu alejhi ve selam dhe këmbët e mia ishin në drejtim të tij, dhe kur ai bënte sexhde më prekte, dhe unë i tërhiqja këmbët, dhe kur ai ngritej i shtrija.)), në Sahih Bukhari 1: 192, dhe Sahih Muslim 1: 367, dhe prekja është të prekur ose të shtypur me majat e gishtave. Shiko: Shpjegimi i mbrojtjes fq. 159-161, dhe Sqarimi i të vërtetave 1: 159-162.