Shprehja e saj nuk është kusht, por është e preferuar; për shkak të përkujtimit të qëllimit; për shkak të ndryshimit të kohës dhe shumicës së shqetësimeve në zemra pas kohës së pasuesve. Shih: Hidaya e Ibn al-Imad fq. 456, dhe Durr al-Mukhtar 1: 415, dhe Nafi al-Mufti fq. 237, dhe al-Maraqi fq. 217.