Біріншіден: Уәжіптің тілі: тазалық, әдемілік және тазалықтан шыққан, оның айтқаны: «Тамақтың берекесі – одан бұрын және одан кейін уәжіп жасау» (Термизи жинағы 4: 281, Мустадрак 3: 699, Әбу Дәудтың Сунналарында 3: 345, Ахмадтың Муснедінде 5: 441): яғни, тілдік уәжіп – бұл жуу. Қараңыз: Талаптар жинағы, 4-5 беттер. Екіншіден: Уәжіп шариғат бойынша: бұл арнайы мүшелерді жуу және сүрту; Алла Тағала: «Әй, иман келтіргендер! Намазға тұрған кезде, жүздеріңізді және шынтаққа дейін қолдарыңызды жуыңыздар, бастарыңызды сүртіңіздер және тобыққа дейін аяқтарыңызды жуыңыздар...» (Мәида: 6); өйткені Алла Тағала үш мүшені – жүз, қолдар және аяқтарды жуу, басты сүртуге бұйырды. Жуу – бұл сұйықтықты орынға ағызу. Сүрту – бұл тигізу. Қараңыз: Таңдау 1: 12, Бидай 1: 3, Исам ад-Диннің түсіндірмесі, 6/А, Қамқорлық есігін ашу 1: 41.