Men aytaman va Allohdan yordam so‘rayman: Wudu qon chiqishi bilan buziladi, bu qon jarohatdan, og‘izdan yoki burundan chiqsin, agar u tozalanishi kerak bo‘lgan joyga oqsa, wudu yoki g‘usl bo‘lishidan qat’i nazar. Agar qon jarohani boshlab chiqsa va chiqish joyidan o‘tmasa, wudu buzilmaydi; Tamim al-Dori roziyallohu anhudan rivoyat qilingan: "Har qanday oqayotgan qon uchun wudu zarur" (Darqutniy, 1: 157), va Suyutiyning "As-Sayah" asarida: "Yazid ibn Xolid va Yazid ibn Muhammad haqida ixtilof bor, lekin ularni ishonchli deb bilishadi" (Zahabiyning "Kashf" asarida). Qarang: "I‘la as-Sunan", 1: 129. Zayd ibn Thobit roziyallohu anhudan: "Har qanday oqayotgan qon uchun wudu zarur" (Ibn Adiy, "Al-Kamil", 1: 190), va Tehanaviy "I‘la as-Sunan" 1: 128 da: "Ahmad ibn al-Farj hasanning odamlaridan, qolganlari ishonchli" deb aytgan. Ibn Abi Hatim "Al-‘Ilal"da: "Ahmad ibn al-Farj bizdan yozgan, u bizda ishonchli" deb aytgan. Aisha roziyallohu anhudan: "Fatima binti Abu Hubaysh unga keldi va dedi: "Ey Allohning Rasuli, men hayz ko‘rmaydigan ayolman, shuning uchun namoz o‘qiy olmaymanmi?" U dedi: "Yo‘q, bu qon tomiridan, hayz emas. Agar hayz kelsa, namozni tark et, agar hayz ketsa, qonini yuv. Hishom ibn Urva dedi: "Otaim aytdi: "Har bir namoz uchun wudu ol, hatto o‘sha vaqt kelguncha" (Sahih Buxoriy, 1: 91, Sunan Tirmiziy, 1: 217), va Tirmiziy: "Bu hadis yaxshi va to‘g‘ri" deb aytgan, bu Allohning Rasuli va sahobalaridan va tabi‘inlardan bir necha kishi tomonidan qabul qilingan, Sufyan al-Thavriy, Malik, Ibn Mubarak va Shofiy ham shunday deydi: "Agar mustahaza o‘zining qon ko‘rish kunlarini o‘tkazsa, har bir namoz uchun g‘usl va wudu oladi" (Sahih Ibn Hiban, 4: 188, Sunan Darqutniy, 1: 212, Sunan Ibn Majah, 1: 204). U  wudu zarur bo‘lgan sababni ko‘rsatdi, ya’ni uning chiqayotgan qon tomiridan, bu esa ikkita yo‘ldan yoki boshqa joylardan chiqishi mumkin, so‘ngra unga har bir namoz uchun wudu olishni buyurdi. Ibrahim al-Nakh‘iydan: "Agar qon oqsa, wudu buziladi" deb aytgan. Hasan: "U qon oqayotgan bo‘lsa, wudu olishni ko‘rardi" deb aytgan. Ato: "Agar qon burundan chiqsa, wudu olishi kerak" deb aytgan. Shabi: "Har qanday oqayotgan qon uchun wudu zarur" deb aytgan. Men hukmning: "Har qanday oqayotgan qon uchun" deb aytganini eshitdim. Qarang: bu va boshqa dalillar Ibn Abi Shaybaning "Musannaf" asarida, 1: 127, Abdul Razzaqning "Musannaf" asarida, 1: 144. Manbajiy "Al-Lubab"da 1: 110 da: "Raviy bilan uchrashmaslik, hadisni yuborish bilan tengdir, va yuborilgan hadis bizda qabul qilinadi, g‘oyiblik esa qabul qilishga to‘sqinlik qilmaydi" deb aytgan. Sarxasiy "Al-Mabsut"da 27: 143 da: "Yuborilgan hadis bizda masanid kabi dalil, yoki masaniddan kuchliroq; chunki agar raviy bir kimsadan hadis eshitgan bo‘lsa, uning ismini yodda saqlash oson, shuning uchun u masanid qilib rivoyat qiladi, agar ko‘pchilikdan eshitgan bo‘lsa, rivoyatni yodda saqlash qiyin bo‘ladi va hadisni yuboradi, shuning uchun tanish raviydan yuborish, hadisning mashhurligini ko‘rsatadi" deb aytgan. Qori "Al-Mirqat"da: "Biroq, mazhabga tayangan holda, bu hadisga emas, balki Aisha roziyallohu anhudan Buxoriy hadisiga tayaniladi" deb aytgan. Ibn al-Himam "Fath al-Qadir"da 1: 40 da: "Buxoriy hadisiga Aisha roziyallohu anhudan ko‘p dalillar keltirilgan... Unga qarshi, bu Urvaning so‘zi, deb ta’kidlangan, lekin bu ko‘rinishga qarshi, agar shunday bo‘lsa, (har bir namoz uchun wudu oladi) deb aytgan bo‘lardi, lekin (wudu ol) deb aytganida, birinchi rivoyatga o‘xshab, birinchi so‘zni aytgan bo‘lishi kerak; bu, Allohning Rasuli  ning Fatimaga aytgan so‘zi, Urva esa unga murojaat qilmaydi, shuning uchun (keyin wudu ol) degani, uning uchun murojaat bo‘lishi kerak... Tirmiziy ham shunday rivoyat qilgan va buni o‘shanday qabul qilmagan, uning so‘zi: "Har bir namoz uchun wudu ol, hatto o‘sha vaqt kelguncha" deb aytgan. Qarang: "Fath Bab al-‘Inoyat", 1: 62, Alloh biladi.