Agjërimi është i plotë; sepse thjesht qëllimi nuk ka rëndësi në ligjet e sheriatit nëse nuk lidhet me veprimin; Abu Huraira, Allahu qoftë i kënaqur me të, ka thënë se Profeti, paqja qoftë mbi të, ka thënë: ((Allahu e ka falur umetin tim për çdo gjë që e ka ndier vetja, përveç nëse flet ose vepron për të)), në Sahih Ibn Hibban 10: 178, dhe në Musnedin e nxjerrë 1: 1: 195, dhe në Musnedin e Ebu Avaneh 1: 76, dhe në Sunen e Nesa'i 3: 360, dhe në Musnedin e Tijalisi 1: 322, dhe këtu qëllimi i iftarit nuk është lidhur me veprimin, dhe kështu tregohet se nuk e prish qëllimin e agjërimit me qëllimin e iftarit; sepse qëllimi i agjërimit është një qëllim që lidhet me veprimin, prandaj nuk prishët nga një qëllim që nuk lidhet me veprimin, duke pasur parasysh se qëllimi është kusht për fillimin e agjërimit, jo kusht për mbajtjen e tij të lidhur; a nuk e sheh se ai vazhdon edhe kur fle, harrohet ose është në gjumë, siç është në Beda'i as-Sanai 2: 92.