Them dhe me ndihmën e Zotit: Është e këshillueshme për atë që shpreson të gjejë ujë, që të vonojë namazin e tij deri në fund të kohës; për ta kryer atë në përshkrimet më të plota, por nëse ai falet me tayammum në fillim të kohës, pastaj gjen ujë dhe koha mbetet, nuk është e nevojshme të përsërisë namazin. Ndërsa nëse ai nuk shpreson për ujë, nuk duhet ta vonojë namazin nga fillimi i kohës; sepse përfitimi i pritjes është mundësia e gjetjes së ujit, kështu që ai e kryen atë me të dyja pastrimin më të plotë, dhe këtu nuk ka pasur. E ka thënë Aliu : "Nëse një njeri ndotet në udhëtim, le të vonojë atë që është midis tij dhe fundit të kohës, nëse nuk gjen ujë, le të bëjë tayammum dhe të falet", në Sunanet e Bejheqit 1: 233. Dhe nga Ebu Seidi , është thënë: "Dy burra dolën në udhëtim, dhe kur erdhi koha e namazit nuk kishte ujë, kështu që bënë tayammum mbi një tokë të pastër, falën dhe pastaj gjetën ujë në kohë, njëri prej tyre e përsëriti namazin dhe abdesin, ndërsa tjetri nuk e përsëriti, pastaj shkuan te Profeti Muhamed ﷺ dhe ia përmendën këtë, ai i tha atij që nuk e përsëriti: Ti e ke ndjekur sunetin dhe namazi yt është i vlefshëm. Dhe i tha atij që bëri abdes dhe e përsëriti: Ti ke shpërblim dyfish", në Mustadrak 1: 286, dhe e ka vërtetuar, dhe Sunanet e Darimit 1: 207, dhe Sunanet e Bejheqit të Madh 1: 231, dhe Sunanet e Ebu Davudit 1: 93, dhe el-Muxhtaba 1: 213. Shiko: Shpjegimi i Vaksë 112, dhe Deti i Qartë 1: 163-164, dhe Perëndia e di më së miri.