Është e preferueshme që ai që nuk është në haxh të agjërojë ditën e Arafatit - e cila është dita e nëntë e muajit Dhul-Hixhxh -; sepse ka një virtyt mbi ditët e tjera, siç thuhet në Bada'i as-Sanai'i 2: 79; nga Ebu Katade, radijallahu anhu, tha: Pejgamberi, salallahu alejhi ue sel-lem, tha: "Agjërimi i ditës së Arafatit e shpresoj te Allahu që të falë vitin që kaloi dhe vitin që vjen," në Sahih Muslim 2: 818, dhe Sahih Ibn Hiban 8: 394. Sa i përket haxhilerit, nëse agjërimi e dobëson atë nga qëndra dhe lutja, është e papëlqyer për shkak të ndjeshmërisë; sepse virtyti i agjërimit të kësaj dite mund të arrihet në vitet e tjera dhe zakonisht arrihet, por virtyti i qëndrimit dhe lutjes në të nuk arrihet zakonisht për njerëzit e zakonshëm përveç një herë në jetë, prandaj është më mirë ta ruash atë, dhe papëlqyeshmëria në këtë rast është për shkak të ndjeshmërisë; sepse është një shkelje e asaj që është më e rëndësishme në atë kohë, përveç nëse ai e keqkupton sjelljen e tij dhe bie në ndalesa; nga Umul-Fadl, bija e Harithit, radijallahu anha: "Disa njerëz debatuan pranë saj ditën e Arafatit për agjërimin e Pejgamberit, salallahu alejhi ue sel-lem, disa thanë: Ai është duke agjëruar, dhe disa thanë: Ai nuk është duke agjëruar, kështu që ajo i dërgoi atij një gotë qumësht ndërsa ai ishte duke qëndruar mbi deve e tij në Arafat dhe ai e piu," në Sahih Muslim 2: 791, dhe Sahih Buhari 2: 598, dhe nga Ibn Omeri, radijallahu anhum: "Ai ka bërë haxh me Pejgamberin, salallahu alejhi ue sel-lem, pastaj me Ebu Bekrin, pastaj me Omerin, pastaj me Osmanin, dhe asnjëri prej tyre nuk e agjëroi atë," por nëse ai nuk e dobëson atë nga qëndra dhe lutja, nuk është e papëlqyer; për shkak të bashkimit të dy adhurimeve. Shiko: Bada'i as-Sanai'i 2: 79, dhe Fath al-Qadir 2: 478, dhe Al-Bahr al-Ra'iq 2: 365, dhe Hashiya al-Tabyin 1: 332, dhe Majmu' al-Anhar 1: 254.