Them dhe me ndihmën e Zotit: duhet të lahet goja dhe hunda gjatë pastrimit, ndryshe nga larja e tyre në abdes, e cila është sunet dhe jo e detyrueshme; për shkak të fjalës së Tij, i Lartësuar qoftë Ai: {Dhe nëse jeni në gjendje të papastër, atëherë pastroni veten} (El-Maida: 6): dmth pastroni trupat tuaj, kështu që çdo gjë që mund të pastrohet duhet të lahet, dhe brendësia e gojës dhe hundës mund të lahet, sepse ato lahen zakonisht dhe si adhurim, si sunet në abdes dhe si detyrim në gjendjen e papastër. Dhe sepse goja është brenda nga njëra anë, jashtë nga ana tjetër, ndjeshëm kur goja mbyllet dhe hapet, dhe ligjërisht në gëlltitjen e pështymës nga agjëruesi, prandaj rregulli i saj është si ai i brendshëm pasi nuk e prish agjërimin, dhe kjo është një dëshmi se është brenda, dhe kur diçka hyn në gojën e tij, rregulli i saj është si ai i jashtëm; pasi e prish agjërimin me të, dhe kjo është një dëshmi se është jashtë, prandaj e bëri të brendshëm në abdes dhe të jashtëm në pastrim; sepse ajo që është e pranishme aty është forma e tepruar {Pastroni veten}. Dhe nga Ibn Abasi : "Nëse një njeri lahet nga gjendja e papastër dhe nuk e pastron gojën dhe hundën, le të përsërisë abdesin, dhe nëse e lë këtë në abdes, nuk e përsërit", në burimet 1: 13, dhe tha Tehanui në E'lau es-Sunen 1: 183: hadithi është i mirë dhe i përshtatshëm për të qenë argument, dhe ka një dëshmi të saktë nga transmetimi i Ibn Sirinit. Nga Ibn Sirini thuhet: "Profeti Muhammad  e ka bërë sunet pastrimin e hundës në gjendjen e papastër tri herë", në Sunen e Darukutni 1: 115, dhe e konfirmoi Bejheki dhe e saktësoi siç është në E'lau es-Sunen 1: 183. Dhe nga Ali , tha : "Kush lë një vend të flokëve të trupit të tij nga gjendja e papastër dhe nuk e prek uji, do të ndëshkohet me këtë e këtë nga zjarri", në Musned Ahmed 1: 101, dhe në Musannef Ibn Ebi Shejbe 1: 96, dhe në Sunen e Bejhekit të madh 1: 227, dhe në Sunen e Ibn Maxhe 1: 196, dhe në Mu'xham të vogël 2: 179, dhe në hadithet e zgjedhura 2: 74. Tha El-Hattabi: "Dhe mund të argumentohet nga ai që e bën të detyrueshëm pastrimin e hundës në gjendjen e papastër për shkak të flokëve brenda hundës", shiko: E'lau es-Sunen 1: 180, dhe Tebyin el-Hakik 1: 13, dhe Shërimi i mbrojtjes fq. 91, dhe Zoti e di më mirë.