Them dhe me ndihmën e Zotit: Është e vërtetuar leja e fshirjes mbi këpucët me shumë hadithe që arritën në nivelin e transmetimit të shumtë, sepse e kanë transmetuar nga Profeti  shtatëdhjetë shokë; prandaj, friksohem për ata që e mohojnë lejueshmërinë e saj se do të bien në mosbesim; sepse Imam Abu Hanife tha: «Nuk thashë për fshirjen mbi këpucë derisa nuk erdhën në të prova më të qarta se dielli», dhe nga ai: «Friksohem për mosbesim për atë që nuk e sheh fshirjen mbi këpucë»; sepse provat që erdhën në këtë çështje janë në sferën e transmetimit të shumtë në kuptim, edhe nëse janë nga transmetimet e vetme me fjalë, dhe nëse personi i obliguar beson në lejueshmërinë e fshirjes, por e detyron veten të heqë këpucët, ai do të shpërblehet për vendosmërinë. Nga këto hadithe: ajo që e ka nxjerrë Buhariu nga Mugira ibn Shube, tha: «Isha me Profetin  në udhëtim, dhe u përpoqa të heq këpucët e tij, por ai tha: Lëri ato, sepse i kam futur në gjendje të pastër, dhe i fshiu mbi to». Dhe nga Ebu Bekri, tha: «Ai  lejoi për udhëtarët tre ditë dhe natët e tyre, dhe për ata që qëndrojnë një ditë dhe një natë, nëse pastrohen dhe veshin këpucët e tyre, ata mund të fshijnë mbi to», në Sahih Ibn Huzejme 1: 96, dhe Sunen e Bejhekiut të madh 1: 281, dhe Sunen e Darakutni 1: 204, dhe Musnedin e Bazarit 9: 90. Dhe nga Safuan ibn Asal, tha: «Ai  na urdhëronte kur ishim në udhëtim të mos i heqim këpucët tona për tre ditë dhe natët e tyre, përveç në rastin e gjynahut, por jo për nevojat e natyrshme dhe gjumin», në Sahih Ibn Huzejme 1: 13, dhe Sunen e Nesa'iut të madh 1: 92, dhe Sunen e Tirmidhiut 1: 159. Dhe nga Enesi, tha : «Nëse ndonjë nga ju bën abdes dhe vesh këpucët e tij, le të falet në to dhe le të fshijë mbi to, pastaj të mos i heqë ato nëse dëshiron, përveç në rastin e gjynahut», në Mustadrak 1: 290, dhe e ka vërtetuar. Shiko: Trajnimi i transmetuesit 2: 179, dhe Hapja e derës së kujdesit 1: 183, dhe Bina 1: 554, dhe Allahu e di më mirë.