Unë them me ndihmën e Zotit: Nëse borxhi është i tillë që pritet të kthehet; për shkak të sinqeritetit të pronarit ose ekzistencës së provave për të: si borxhi ndaj një personi të pasur që e pranon, ose të varfër, ose të falimentuar, ose të mohuar me dëshmi, ose që është njohur nga një gjykatës; atëherë ai është i detyruar të japë zekatin për vitet e kaluara kur i kthehet pasuria, por nëse është i tillë që nuk pritet të kthehet; për shkak të mohimit nga pronari ose mungesës së provave për të: si pasuri e humbur, e rënë në det, e grabitur pa dëshmi, e varrosur në një vend që është harruar, dhe borxh që është mohuar nga debitori për vite e më pas është pranuar para njerëzve, dhe ajo që është marrë si konfiskim dhe i është kthyer pas viteve, atëherë ai nuk është i detyruar të japë zekatin; sepse kushti për detyrimin e zekatit në pasuri është që ajo të jetë e zotëruar plotësisht në thelb dhe në përdorim, dhe ky kusht nuk është përmbushur këtu, por nëse i kthehet pas disa vitesh, ai e jep zekatin vetëm për vitin kur i është kthyer. Siç është në shpjegimin e mbrojtjes, fq. 208, dhe Zoti e di më së miri.