Sunnat e ezanit janë dy lloje, sunnat që i përkasin vetë ezanit, dhe sunnat që i përkasin ezanxhiut: Së pari: sunnat që i përkasin vetë ezanit: ngritja e zërit në ezan: është sunnat për ezanxhiun të ngritë zërin e tij në ezan; sepse qëllimi i ezanit është njoftimi dhe kjo nuk arrihet veçse me zë të lartë; për këtë, Abdullah ibn Zaid, Allahu qoftë i kënaqur me të, tha se Profeti, paqja qoftë mbi të, i tha: ((Kjo ëndërr është e vërtetë, prandaj shko me Bilalin, sepse ai ka një zë më të bukur se ti, dhe thuaj atij atë që të është thënë që të thërrasë me të))”, në Sahih Ibn Huzejme 1: 189, dhe Sahih Ibn Hiban 4: 573. Ngritja e zërit në ezan dhe shpejtësia në ikamet: ngritja e zërit: është ngadalësim, dhe shpejtësia: është nxitim; sepse ezani është për të njoftuar ata që janë të pranishëm për fillimin e kohës, dhe kjo në ngritje është më e qartë, dhe ikameti është për të njoftuar ata që janë të pranishëm për fillimin e namazit, dhe kjo arrihet me shpejtësi, dhe nëse ai ngadalëson ose nxitohet, e ka të mjaftueshme për të arritur qëllimin e tij, që është njoftimi; për këtë, Xhabir, Allahu qoftë i kënaqur me të, tha se Profeti, paqja qoftë mbi të, i tha Bilalit: ((Kur të thërrasësh, ngadalëso në ezanin tënd, dhe kur të ikosh, nxito, dhe lëre një hapësirë midis ezanit dhe ikametit sa të ketë kohë për të ngrënë ai që ha, dhe për të pirë ai që pi, dhe për atë që shkon për nevojat e tij))”, në Mustadrak 1: 320, tha Hakimi: Isnad-i i tij nuk ka ndonjë vërejtje, dhe Sunnat e Tirmidhi 1: 373, dhe Musned Abd bin Hamid 1: 310, dhe Mu’xham-i i Mesëm 2: 270. Lënia e melodisë dhe kthimit në ezan: dhe melodia: është këndimi, dhe gabimi në gramatikë, dhe kthimi është kur ai e ul zërin e tij në dy dëshmitë, pastaj e ngre atë, nuk lejohet që ezanxhiu të heqë ndonjë nga shkronjat e ezanit, as të shtojë një shkronjë në mes të tij, ashtu si nuk lejohet të heqë ose të shtojë nga mënyrat e shkronjave: si lëvizjet dhe ndalesat dhe zgjatjet dhe të tjera; për të përmirësuar zërin, por përmirësimi i thjeshtë i zërit pa ndryshuar fjalën është i mirë; për këtë, Yahiya el-Bekai, Allahu e mëshiroftë, tha se një njeri i tha Ibn Omerit: ((Unë të dua për Allahun, tha Ibn Omeri: por unë të urrej për Allahun, tha: Pse? Tha: Sepse ti e ke zbutur ezanin tënd dhe merr për të një shpërblim))”, në Mu’xhamin e Madh 12: 264, dhe Musned Abd el-Razak 1: 481, që do të thotë melodia, ndërsa theksimi nuk ka ndonjë problem; sepse është një nga dy gjuhët. Ndërprerja midis ezanit dhe ikametit: përveç në aksham; sepse njoftimi që kërkohet nga secili prej tyre nuk arrihet veçse me ndarje; dhe sepse ezani është për të sjellë në mendje ata që janë të pranishëm, prandaj duhet të ketë një ndalesë që ata të mund të jenë të pranishëm. Ndërprerja bëhet me namaz ose me ulje. Rendi midis fjalëve të ezanit dhe ikametit; për shkak të rendit që është transmetuar; dhe sepse rendi në namaz është i detyrueshëm, dhe ezani është i ngjashëm me të, prandaj rendi në të është sunnat. Ndërmjetësia midis fjalëve të ezanit dhe ikametit; sepse engjëlli që zbret nga qielli është i lidhur midis tyre, dhe kështu vepruan ezanxhinjtë e Profetit, paqja qoftë mbi të. Orientimi drejt Kiblës gjatë ezanit dhe ikametit: dhe mbi këtë është konsensusi i umetit, dhe nëse e lë orientimin, e ka të mjaftueshme; për të arritur qëllimin që është njoftimi, por është e neveritshme ta lësh atë për shkak të lënies së sunnës së transmetuar; për këtë, Muadh ibn Xhabali, Allahu qoftë i kënaqur me të, tha: ((Iu afrua Abdullah ibn Zaid, një njeri nga ensarët, Allahu qoftë i kënaqur me ta, dhe tha: Prandaj orientohu drejt Kiblës, tha: Allahu është më i madh, Allahu është më i madh, dëshmoj se nuk ka zot tjetër përveç Allahut, dëshmoj se nuk ka zot tjetër përveç Allahut, dëshmoj se Muhamedi është i Dërguari i Allahut, dëshmoj se Muhamedi është i Dërguari i Allahut, ejani në namaz dy herë, ejani në shpëtim dy herë, Allahu është më i madh, Allahu është më i madh, nuk ka zot tjetër përveç Allahut, pastaj u ndal për një çast, pastaj u ngrit dhe tha të njëjtën gjë, përveç se tha se shtoi pas thënies ejani në shpëtim: namazi ka filluar, namazi ka filluar...)). Ezan duke qëndruar nëse ezanxhiu thërret për xhaminë: është e neveritshme për të thënë ulur; sepse njerëzit e kanë trashëguar këtë veprim, prandaj ai që e lë atë është duke bërë gabim; për shkak të kundërshtimit të konsensusit të krijesave; dhe sepse përfundimi i njoftimit është duke qëndruar; për këtë, Abd el-Xhabar ibn Uail nga babai i tij tha: ((E drejta dhe sunnati i caktuar është që njeriu të mos thërrasë përveç se është i pastër, dhe të mos thërrasë përveç se është duke qëndruar))”, në Sunanet e Bejhekiut të Madh 1: 392. Të vendosë ezanxhiu gishtat e tij në veshët e tij gjatë ezanit: duke vendosur gishtat e tij në kanalet e veshëve të tij; sepse ezani pa to është i mirë, dhe me to është më i mirë; për këtë, Ibn Ebi Xhuifeh, Allahu qoftë i kënaqur me të, tha: ((Pashë Bilalin duke thënë ezan dhe duke u lëvizur, dhe duke ndjekur gojën e tij këtu dhe atje dhe gishtat e tij në të majtë))”, në Sunanet e Tirmidhi 1: 375. Të kthejë fytyrën në dy herë në thirrjet e namazit: edhe nëse është vetëm ose për një të sapolindur; sepse është sunnat e ezanit në përgjithësi, sepse kur ai arrin në namaz dhe shpëtim, ai e kthen fytyrën e tij djathtas dhe majtas duke mbajtur trupin e tij duke u orientuar drejt Kiblës; sepse kjo është një fjalë për popullin dhe ai e kthen fytyrën e tij ndaj tyre për t’i njoftuar ata: si përshëndetje në namaz; për këtë, Ebu Xhuifeh, Allahu qoftë i kënaqur me të, tha: ((Ezan dhe kur arriti në ejani në namaz, ejani në shpëtim, ai e ktheu qafën djathtas dhe majtas, dhe nuk u kthye))”, në Sunanet e Ebu Davudit 1: 142, dhe ai heshti për të, dhe Sunanet e Bejhekiut të Madh 1: 395. Të bëjë takbir me vendosmëri: është thënia: Allahu është më i madh, në takbirin e parë nga çdo dy takbira të ezanit dhe të gjitha takbira të ikametit, me dhamak në gramatikë, ndërsa takbiri i dytë në ezan është i qetë në r, për shkak të ndalesës, dhe ngritja e tij është gabim, dhe ai e qetëson fjalët e ezanit dhe ikametit në ezan në të vërtetë, dhe ka në mendje ndalesën në ikamet; sepse ai nuk ndalon në të vërtetë; sepse ajo që kërkohet në të është shpejtësia; për këtë, është transmetuar nga Ibrahim en-Nehai, Allahu e mëshiroftë: ((ezani është vendosmëri, ikameti është vendosmëri, takbiri është vendosmëri))”, në Sunanet e Tirmidhi 2: 94, dhe Musned Ibn Ebi Shejbe 2: 74. Së dyti: sunnat që i përkasin ezanxhiut: të jetë ezanxhiu i mençur: është e neveritshme ezani i të çmendurit dhe të dehurit që nuk kupton; sepse ezani është një përkujtim i madh, dhe thirrja e tyre është lënia e tij për ta nderuar atë, dhe për mungesën e besueshmërisë në thëniet e tyre; dhe për mungesën e dallimit të tyre, prandaj është e detyrueshme të rinovohet ezani dhe ikameti i tyre. Të jetë ezanxhiu një burrë: është e neveritshme ezani i gruas; sepse ajo është e ndaluar të ngritë zërin e saj; sepse kjo çon në provokim, dhe nëse ajo e ngrit zërin e saj, ajo ka bërë një mëkat, dhe nëse e ul, ajo ka lënë sunnat e ngritjes; për këtë, Ibn Omeri, Allahu qoftë i kënaqur me të, tha: ((Nuk ka ezan dhe ikamet për gratë))”, në Njohjen e Sunnave 2: 266, dhe nuk është transmetuar nga salafët kur ishte e lejuar për to, prandaj është nga të reja, sidomos pas zhdukjes së xhamisë së tyre, dhe hermafroditi është si gruaja. Të jetë ezanxhiu i devotshëm: për këtë, Ebu Hurejra, Allahu qoftë i kënaqur me të, tha se Profeti, paqja qoftë mbi të, tha: ((Imami është garant, dhe ezanxhiu është i besuar, o Zot, udhëzo imamët dhe fal ezanxhinjtë))”, në Sahih Ibn Huzejme 3: 15, dhe Sahih Ibn Hiban 4: 559, dhe Sunnat e Tirmidhi 1: 402. Të jetë ezanxhiu i ditur për sunnat: për të marrë shpërblimin që u është premtuar ezanxhinjve; për këtë, Ibn Abasit, Allahu qoftë i kënaqur me të, tha se Profeti, paqja qoftë mbi të, tha: ((Le të thërrasin për ju më të mirët tuaj, dhe le të ju udhëheqin lexuesit tuaj)), në Sunanet e Ebu Davudit 1: 161, dhe më të mirët e njerëzve janë dijetarët; dhe sepse sunnat e ezanit nuk i bën askush përveç atij që e di atë. Të jetë ezanxhiu i ditur për kohët e namazit. Të jetë ezanxhiu në gjendje të pastër: sepse ezani është një përkujtim i madh, prandaj ardhja e tij me pastërti është më afër nderimit; për këtë, Ebu Hurejra, Allahu qoftë i kënaqur me të, tha se Profeti, paqja qoftë mbi të, tha: ((Nuk thërret përveç se është në abdest))”, dhe në një transmetim: ((Nuk thërret për namaz përveç se është në abdest))”, në Sunanet e Tirmidhi 1: 390, dhe tha: kjo është më e saktë se hadithi i parë. Të jetë ezanxhiu i rregullt në ezan: sepse arritja e njoftimit për njerëzit e xhamisë me zërin e rregullt është më e qartë se arritja e tij me zërin e atij që nuk ka marrëdhënie me zërin e tij, prandaj është më e mirë, dhe nëse ezanxhiu i tregtisë thërret në xhaminë e lagjes gjatë namazit të natës, dhe ndonjë tjetër gjatë namazit të ditës është e lejuar; sepse tregtari ka nevojë të kthehet në lagje për çdo namaz për shkak të nevojës për fitim. Të thërrasë ezanxhiu në një xhami: është e neveritshme për të thënë në dy xhami, dhe të falet në njërën prej tyre; sepse nëse ai falet në xhaminë e parë, ai është duke bërë namaz vullnetar me ezanin në xhaminë e dytë, dhe namazi vullnetar me ezan nuk është i lejuar. Të bëjë ikamet ai që ka thënë ezan: për këtë, Ziad el-Seda’i, Allahu qoftë i kënaqur me të, tha: ((Profeti, paqja qoftë mbi të, më urdhëroi të thërras për namazin e sabahut, dhe unë thashë ezan, dhe Bilali donte të bënte ikamet, tha Profeti, paqja qoftë mbi të: Vëllai i Sada’it ka thënë ezan, dhe ai që ka thënë ezan është ai që bën ikamet))”, në Sunanet e Tirmidhi 1: 383, dhe sunnat e vogla 1: 207. Të jetë ezanxhiu i sinqertë në ezanin e tij: do të thotë se ezanxhiu nuk merr shpërblim për ezanin dhe ikametin; për këtë, Uthmani ibn Ebi el-Aas, Allahu qoftë i kënaqur me të, tha: i thashë: ((O Profet, bëj më imam të popullit tim, tha: ti je imam i tyre, dhe merr një ezanxhi që nuk merr shpërblim për ezanin e tij))”, në Mustadrak 1: 314, dhe e saktësoi, dhe Sahih Ibn Huzejme 1: 221, dhe Sunnat e Ebu Davudit 1: 201, dhe Yahiya el-Bekai tha se një njeri i tha Ibn Omerit, Allahu qoftë i kënaqur me ta: ((Unë të dua për Allahun, tha Ibn Omeri: por unë të urrej për Allahun, tha: Pse? Tha: Sepse ti e ke zbutur ezanin tënd dhe merr për të një shpërblim))”, në Mu’xhamin e Madh 12: 264, dhe Musned Abd el-Razak 1: 481. Dhe parimi është se nuk lejohet të merret shpërblim për adhurime; sepse njeriu në arritjen e adhurimit është punëtor për veten e tij, prandaj nuk lejohet të marrë shpërblim për të, por kur ka ndodhur ndalesa në çështjet fetare, lejohet që të jepet shpërblim; për këtë, Ebu Said el-Hudri, Allahu qoftë i kënaqur me të, tha se ai lexoi Fatiha, dhe mori një tufë dhensh dhe e ndau atë me shokët e tij me urdhër të Profetit, paqja qoftë mbi të, dhe tha Profeti, paqja qoftë mbi të: ((Më e drejtë është ajo që keni marrë shpërblim për të, Libri i Allahut))”, në Sahih el-Bukhari 2: 795. Shiko: el-Bedai 1: 149-152, dhe miratimi i punësimit për mësimin e Kuranit f. 227, el-Muhit f. 151, dhe Redd el-Muhtar 5: 34-35.