Hadr: është shpejtimi, dhe është sunet në qëndrim; sepse qëndrimi është për të njoftuar të pranishmit për fillimin e namazit, dhe kjo arrihet me hadr; për shkak se nga Xhabiri, Allahu qoftë i kënaqur me të, thuhet se Profeti, paqja qoftë mbi të, i tha Bilalit: ((Kur të thërrasësh, lësho thirrjen tënde, dhe kur të qëndrosh, shpejto, dhe bëj që midis thirrjes dhe qëndrimit tënd të jetë sa koha që ha ai që ha, dhe pi ai që pi, dhe ai që shkon për të kryer nevojat e tij)), në Mustadrak 1: 320, tha Hakimi: Isnad-i i tij nuk ka ndonjë kritikë, dhe Sunanet e Tirmidhit 1: 373, dhe Musned i Abdit bin Hamid 1: 310, dhe Mu'xham i Mesëm 2: 270. Dhe nga Ebu Zubejri, Allahu qoftë i kënaqur me të, thirrësi i Qabes, tha: ((Na erdhi Omeri ibn el-Hattabi, Allahu qoftë i kënaqur me të, dhe tha: Kur të thërrasësh, lësho, dhe kur të qëndrosh, shpejto)), në Musannef të Ibn Abit Shejbe 1: 195, dhe isnad-i i tij është i pranuar si në I'laa as-Sunen 1: 104. Shiko: Shpjegimi i Vekajës fq. 140.