Muslimani duhet të mbetet i fshehur gjatë nevojës sa të jetë e mundur; që të mos i bie syri i njerëzve në turpin e tij. Nëse nuk gjen një vend të lirë, duhet ta lërë; sepse zbulesa e turpit është e ndaluar, ndërsa pastrimi është i urdhëruar, dhe ndalimi është më i rëndësishëm se urdhri; nga Xhabiri, Allahu qoftë i kënaqur me të, thotë: "Kur Profeti, paqja qoftë mbi të, donte të shkonte për nevojë, largohej derisa askush të mos e shihte" (në Sunanet e Ebu Davudit 1/47, Sunanet e Ibn Maxhe 1/121, dhe Sunanet e Darimit 1/23). Po ashtu, nga Enesi, Allahu qoftë i kënaqur me të: "Profeti, paqja qoftë mbi të, kur donte të kryente nevojën, nuk e ngrinte rrobën derisa të afronte nga toka" (në Sunanet e Tirmidhiut 1/21, Sunanet e Darimit 1/178, dhe në Mu'xhamin e Mesëm 2/116, dhe e ka transmetuar Ebu Davudi në Sunanet e tij nga Ibn Omeri 1/50). Shih: Beda'i as-Sanai, 5/126, dhe Tebyin al-Hakik, 1/166, dhe Fath al-Kadir, 1/419, dhe Tewlih shpjegon hyrjen e Ebu Lajth.