Unë them dhe me ndihmën e Zotit: është e ndaluar për atë që bën i'tikaf të dalë nga vendi i tij i'tikaf, madje edhe në xhaminë e shtëpisë për gruan, përveç në rastet e mëposhtme: Së pari: Nevoja ligjore: siç është: xhuma, dhe dalja e tij për xhumë bëhet në kohën e zërit, ndërsa ai që është më larg shtëpisë nga xhamia del në kohën që arrin namazin e xhumës me sunetet para saj, që janë katër, dhe i'tikafi i tij nuk prishët me qëndrimin e tij më shumë se namazi i suneteve në xhami, ose nëse e përfundon i'tikafin në xhami, dhe është e papëlqyer për shkak të ndjeshmërisë, ashtu siç është e papëlqyer nëse del për ezan, edhe nëse nuk është ezan, edhe nëse dera e minares është jashtë xhamisë; sepse Aisha, Allahu qoftë i kënaqur me të, tha: «Unë e kam pasur zakon të hyj në shtëpi për nevojë dhe për të sëmurët aty, por nuk pyes për ta përveçse kaloj, dhe ndonjëherë Profeti, paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të, e kishte zakon të më hynte me kokën e tij ndërsa ai ishte në xhami, dhe ai nuk hynte në shtëpi përveçse për nevojë kur ishte në i'tikaf» në Sahih Muslim 1: 244, dhe Sahih Bukhari 2: 714. Dhe sepse këto gjëra janë të njohura për t'u ndodhur gjatë kohës së i'tikafit, ato përjashtohen për nevojë, dhe xhuma është nevoja më e rëndësishme për të, prandaj i lejohet dalja për të; sepse ai është urdhëruar të shkojë për të sipas fjalës së Tij, të Lartësuarit: {Fusni në kujtimin e Allahut} Xhuma: 9, kështu që dalja për të është përjashtim: si nevoja e njeriut. Së dyti: Nevoja natyrore: siç është urinimi dhe jashtëqitja dhe larja nëse ka ndodhur ndonjë gjë dhe nuk mund të lahet në xhami, përveçse ai nuk qëndron pas përfundimit të pastrimit. Së treti: Nevoja urgjente: siç është shembja e xhamisë, nxjerrja e një tirani me forcë, frika për veten e tij, ose pasurinë e tij nga arrogancat, sepse në këto raste ai hyn në një xhami tjetër për të përfunduar i'tikafin e tij, shih: Al-Alaiya fq. 184, dhe Tebyin 1: 351, dhe Hediya Al-Alaiya fq. 184, dhe Shpjegimi i Vaksit për Shkencën e Shari'ah fq. 245, dhe Muxhami i Nahrave 1: 256, dhe Al-Mabsut 3: 117, dhe Allahu e di më mirë.