Мен айтамын, Алланың көмегімен: жараны жуу орнына, ауру мүшені сүрту керек, егер оған сүртпесе, оның дәретінің дұрыс болмайды; өйткені Таубаннан (р.а.) риуаят етілген: «Пайғамбар (с.а.у.) бір топ жіберді, олар суыққа тап болды, Пайғамбарға (с.а.у.) келгенде, оларды байламдар мен шұлықтардың үстінен сүртуге бұйырды», бұл екеуінің пікірі және оған фәтуа берілген. Әбу Ханифа: егер сүртпесе, тек сол үшін күнә болады, бірақ дәреті дұрыс, және оның екеуінің пікірімен қайтып келгені риуаят етілген, Али ибн Әбу Талиб (р.а.) айтты: «Менің бір білегім сынған, мен Пайғамбардан (с.а.у.) сұрадым, ол маған жараның үстінен сүртуге бұйырды», Ибн Мәжидің Сунанында 1: 215, Раби'дің Муснәдінде 1: 62, Бейхақидің үлкен Сунанында 1: 229, Дарқутнидің Сунанында 1: 226. Жабир (р.а.) айтты: «Біз сапарға шықтық, бір адамымызды тас ұрып, басынан жарақаттады, кейін ол жыныстық қатынасқа түсті, достарына: «Мен үшін тәйәммум жасауға рұқсат бар ма?» - деді. Олар: «Сен суды пайдалана аласың, рұқсат жоқ, жуынып ал», - деді, ол жуынғаннан кейін қайтыс болды, біз Пайғамбарға (с.а.у.) келгенде, оған хабарладық. Ол: «Оларды Алла өлтірсін, егер білмесе, неге сұрамады? Себебі, сұрау - науқастың шипасы, оған тәйәммум жасап, жарасына мата орап, сосын сүртуі және денесінің қалған бөлігін жууы жеткілікті еді», Әбу Дәудтың Сунанында 1: 93, Бейхақидің үлкен Сунанында 1: 277, Дарқутнидің Сунанында 1: 189. Әбу Умамадан (р.а.): «Ол (с.а.у.) Ухуд күні Құмейта ұрғанда, мен Пайғамбарды (с.а.у.) көрдім, ол дәрет алған кезде, байламын шешіп, дәретпен сүртті», Шамийлердің Муснәдінде 1: 262. Және шұлықты шешуден гөрі, мұнда қиындық бар, сондықтан сүрту шариғатында бірінші орын алады. Қараңыз: Вақаяның түсіндірмесі, 119-бет, Мақсаттың соңы, 401-бет, Алла жақсырақ біледі.