Бу, азоннинг ҳар икки такбиридан биринчи такбирда ва иқоматнинг барча такбирларида 'Аллоҳу акбару' деб айтишдир, яъни, араб тилидаги грамматик қоидага кўра, охирги ҳарфни дамма билан айтиш. Аммо азоннинг иккинчи такбирида 'р' ҳарфи сукун билан айтилса, тўғри бўлади; чунки у ерда тўхташ керак. Уни кўтариш хатодир. Азон ва иқомат сўзларини азонда ҳақиқатда сукун билан айтиш керак, иқоматда эса тўхташ ниятида айтиш керак; чунки у ерда ҳақиқатда тўхталмайди; чунки унда тезлик талаб қилинади. Бу Иброҳим Нахаъий раҳимаҳуллоҳдан ривоят қилинган: ((Азон қатъий, иқомат қатъий, такбир қатъий)), Термизийнинг Сунани 2: 94 ва Ибн Аби Шайбанинг Мусаннафи 2: 74. Қаранг: Радд ал-Мухтор 1: 386, ва Таҳтавийнинг Ҳошияси 1: 274.