Ai duhet të kompensojë pa ndihmën e një shpagimi, qoftë e prishi me ushqim apo me marrëdhënie; për shkak të dyshimit të padijes për rregullin, dhe kjo shpagim nuk është e detyrueshme me dyshim, ndryshe nga ai që e di se nuk e ka prishur agjërimin, kështu që e prishi me vetëdije, ai është i detyruar të paguajë shpagimin, shih dhuratën alajiane fq. 164.