Unë them dhe me ndihmën e Zotit: abdesi prishët me daljen e gjakut, qoftë ai dalë nga plaga, nga goja, apo nga hunda, nëse ai rrjedh në një vend që duhet pastruar, qoftë në abdes apo në larje, ndryshe nga nëse gjaku shfaqet në krye të plagës dhe nuk kalon jashtë, atëherë abdesi nuk prishët; sepse nga Tamim el-Dari, Allahu qoftë i kënaqur me të, tha : «Abdesi nga çdo gjak që rrjedh» në Sunen e Darakutni 1: 157, dhe tha në el-Sijaja: Jezid bin Khalid dhe Jezid bin Muhamed kanë pasur dallime për ta, por ata janë besnikë siç është në el-Kashif të Dhahabiut. Shiko: I’la el-Sunen 1: 129. Dhe nga Zaid bin Thabit, Allahu qoftë i kënaqur me të, tha : «Abdesi nga çdo gjak që rrjedh», në el-Kamil të Ibn Adi 1: 190, dhe tha Tehanavi në I’la el-Sunen 1: 128: Ahmedi bin el-Farx është nga njerëzit e Hasan, dhe të tjerët janë të gjithë besnikë». Dhe Ibn Abi Hatim tha në "el-‘Ilal": «Ahmedi bin el-Farx na e ka shkruar dhe vendi i tij është i vërtetë». Dhe nga Aisha, Allahu qoftë i kënaqur me të: «Fëmija e Ebu Hubejsh erdhi te ai  dhe tha: «O Dërguar i Zotit, unë jam një grua që kam menstruacione dhe nuk pastrohem, a duhet të lë namazin? Ai tha: Jo, kjo është një venë dhe nuk është menstruacion, kur të vijë menstruacioni, lë namazin, dhe kur të kalojë, laji gjakun nga vetja. Hishami bin Urve tha: Babai im tha: Pastaj bëj abdes për çdo namaz derisa të vijë ai moment», në Sahih Buhari 1: 91, dhe Sunen e Tirmidhi 1: 217, dhe Tirmidhi tha: «Hadithi është i mirë dhe i saktë», dhe është mendim i shumë dijetarëve nga shokët e Profetit  dhe tabiinëve, dhe kështu thonë Sufjan el-Thauri, Maliku, Ibn Mubarak dhe Shafiu se menstruacioneve, nëse kalojnë ditët e pastrimit, ato lahen dhe bëjnë abdes për çdo namaz», dhe Sahih Ibn Hiban 4: 188, dhe Sunen e Darakutni 1: 212, dhe Sunen e Ibn Maxhe 1: 204. Prandaj, ai  theksoi arsyen që e bën abdesin të nevojshëm, e cila është se ajo që del nga ajo është gjak venoz, e cila është më e gjerë se të dalë nga dy rrugët ose ndonjë tjetër, pastaj e urdhëroi të bëjë abdes për çdo namaz. Dhe nga Ibrahim el-Nakha’i tha: «Nëse gjaku rrjedh, abdesi prishët», dhe nga el-Hasan: «Ai nuk e shihte abdesin nga gjaku përveç nëse ishte rrjedhës», dhe nga Ata’ tha: «Nëse gjaku del nga hunda dhe shfaqet, atëherë ka abdes», dhe nga el-Sha’bi tha: «Abdesi është i detyrueshëm nga çdo gjak që rrjedh», tha se dëgjova el-Hakim të thoshte: «Nga çdo gjak që rrjedh», shiko: këto transmetime dhe të tjera në Musannef Ibn Abi Shejbe 1: 127, dhe Musannef Abdul Razak 1: 144. Dhe el-Munbaji në el-Lubab 1: 110 tha: «Përveç se mungesa e takimit të narruesit me atë që ka transmetuar është si dërgimi, dhe dërgimi është i pranueshëm për ne, dhe injoranca nuk pengon pranimin». Dhe el-Sarkhsi në el-Mabsut 27: 143 tha: «Dërgimet janë një argument për ne si mësimet, ose më të forta se mësimet; sepse narruesi, nëse e dëgjon hadithin nga një, nuk e ka të vështirë të mbajë emrin e tij dhe e transmeton si mësim, dhe nëse e dëgjon nga shumë, e ka të vështirë të mbajë transmetimin dhe e dërgon hadithin, kështu që dërgimi nga narruesi i njohur është një dëshmi e njohjes së hadithit». Dhe el-Qari në el-Merqate tha: «Megjithatë, mbështetja e mendimit nuk është mbi këtë hadith, por mbi hadithin e Buhariut nga Aisha, Allahu qoftë i kënaqur me të», tha Ibn el-Hemam në Fath el-Kadir 1: 40: «Dhe hadithi i Buhariut nga Aisha, Allahu qoftë i kënaqur me të, është i njohur ... dhe është kundërshtuar se është fjala e Urve, dhe është hedhur se është në kundërshtim me dukjen, dhe gjithashtu, nëse do të ishte, do të thoshte: (bëj abdes për çdo namaz), prandaj kur tha: (bëj abdes) në përputhje me të parin e transmetuar, duhet të jetë nga ai që e tha të parin; dhe kjo sepse shprehja "laji" është një fjalë e Profetit  për Fatimen, dhe jo Urve që e drejton atë që të jetë thënia e tij: (pastaj bëj abdes) si një fjalë nga ai për të ... dhe Tirmidhi e ka transmetuar gjithashtu dhe nuk e ka marrë atë, dhe shprehja e tij është: dhe bëj abdes për çdo namaz derisa të vijë ai moment", shiko: Fath Bab el-Inaya 1: 62, dhe Allahu e di më mirë.