Unë them dhe me ndihmën e Zotit: 1. Të hyjë në vendin e nevojës me këmbën e majtë; kjo sepse e drejta është e nderuar; dhe nga nderimi i së djathtës, është që të fillohet me të në të gjitha veprat e mira, qoftë me dorë, qoftë me këmbë, dhe të pritet në të gjitha ato që janë të papëlqyeshme; vendi i nevojës është një vend i ndyrë ku pranishëm është djalli; për shkak të braktisjes së përmendjes së Zotit atje, prandaj ai e vonon këmbën e djathtë në hyrje dhe e paraqet të majtën. 2. Të thotë emrin e Zotit para se të hyjë; për shkak të fjalës së Pejgamberit : "Mbulimi i asaj që është midis syve të xhinëve dhe të turpit të bijve të Ademit, kur ndonjë prej tyre hyn në vendin e nevojës, është që të thotë: Bismillah", në Sunen e Tirmidhiut 2/503, dhe Sunen e Ibn Maxhe 1/109, dhe në Mu'xhhamin e Mesëm 3/67. 3. Të kërkojë mbrojtje nga Zoti i Lartësuar nga djalli; sepse ai është i pranishëm në vendet e nevojës, duke thënë: "O Zot, unë kërkoj mbrojtje prej teje nga ndyrësia dhe ndyrësitë"; sepse nga Enesi  thuhet: "Kur Pejgamberi  hynte në vendin e nevojës, thoshte: O Zot, unë kërkoj mbrojtje prej teje nga ndyrësia dhe ndyrësitë", në Sahih Buhari 1/66, dhe Sahih Muslim 1/283. 4. Të pastrohet me dorën e majtë, sepse nuk lejohet pastrimi me dorën e djathtë, përveç në rast nevoje; për shkak të asaj që është transmetuar nga Ebu Katada el-Ensari : "Kur ndonjë prej jush pi, le të mos fryjë në enë, dhe kur shkon në vendin e nevojës, le të mos prekë organin e tij me dorën e djathtë, dhe le të mos fshijë me dorën e djathtë", në Sahih Buhari 1/69, dhe 5/2133, dhe Sahih Muslim 1/225). 5. Të dalë nga vendi i nevojës me këmbën e djathtë; sepse kjo është një shpëtim nga ajo që është e papëlqyeshme, dhe pranishëm është djalli, prandaj është një bekim, dhe e djathta është më e preferuar. 6. Të thotë pas daljes nga vendi i nevojës: "Falja jote"; sepse nga Aisha, Allahu qoftë i kënaqur me të, thuhet: "Kur Pejgamberi  dilte nga vendi i nevojës, thoshte: Falja jote", në Sunen e Tirmidhiut 1/12, dhe Sunen e Ebu Davud, 1/55, dhe Sunen e Ibn Maxhe, 1/110, dhe në Mustadrak, 1/261, dhe është e saktë. 7. Të mos flasë në vendin e nevojës, sepse të folurit gjatë pastrimit është e papëlqyeshme; sepse engjëjt largohet prej tij në këtë rast duke shpresuar që ai të mos flasë, dhe nëse ai flet, i lodh ata; sepse atëherë ata kthehen për të shkruar dhe ndihen të shqetësuar nga era e keqe, kështu që kjo bëhet një shkak për të braktisur nderimin e tyre, dhe është e papëlqyeshme; sepse nga Ibn Omeri  Pejgamberi  tha: "Kujdesuni nga zhveshja, sepse me ju është ai që nuk ju ndan përveçse kur është në nevojë, dhe kur burri i jep gruas së tij, turpëroni ata dhe nderoni ata", në Sunen e Tirmidhiut 5: 112. 8. Të lërë drejtimin nga Kibleja dhe të mos e kthejë atë, sepse ky veprim është i papëlqyeshëm me ndalesë, qoftë në shkretëtirë apo në ndonjë ndërtim; për shkak të asaj që e ka transmetuar Buhariu në Sahihun e tij, nga Ebu Ejjubi el-Ensari : "Kur të shkoni në vendin e nevojës, mos e drejtoni Kiblën dhe mos e kthejeni atë, por orientohuni në lindje ose në perëndim", dhe nuk ka bërë dallim midis hapësirës dhe shtëpive. 9. Të mbulojë turpin gjatë pastrimit, prandaj muslimani duhet të mbulohet gjatë pastrimit sa të mundet; në mënyrë që të mos bie shikimi i njerëzve mbi turpin e tij, dhe nëse nuk gjen një vend të lirë, le ta lërë atë; sepse zbulesa e turpit është e ndaluar, dhe pastrimi është i urdhëruar, dhe ndalimi është më i fortë se urdhri; sepse nga Xhabiri  thuhet: "Kur Pejgamberi, sal-lallahu alejhi ue sel-lem, donte të shkonte për nevojë, ai shkonte deri sa të mos e shihte askush", në Sunen e Ebu Davud 1/47, dhe Sunen e Ibn Maxhe 1/121, dhe Sunen e Darimi 1/23, dhe Zoti e di më mirë.