Kažem, i uz Božiju pomoć: namjera je uslov za ispravnost tejmuma, a njen način je: da se namjeri bliskost koja nije ispravna osim uz čistoću: kao što su sedžda zahvalnosti i sedžda učenja, ili da se namjeri dozvola za namaz, ili da se namjeri čistoća od nečistoće ili džunubluka. Jer su ibadeti od dva tipa: prvi: ibadet koji je cilj: to je onaj koji je propisan od početka kao približavanje Bogu, a da ne bude zavistan od nečega drugog, drugim riječima: to je ono što nije obavezno u okviru nečega drugog kao posljedica, poput: pet dnevnih namaza, namaza dženaze, sedžde učenja, sedžde zahvalnosti, ulaska u islam i slično, a od onoga što je cilj, ono što nije ispravno bez čistoće: kao što su namazi i sedžda učenja, a od onoga što je ispravno bez nje: kao što je islam. Drugi: ibadet koji nije cilj: to je ono što je suprotno cilju, to je zavisno od nečega drugog, poput: ulaska u džamiju, dodirivanja Mushafa, uzvraćanja selama, čitanja zikrova i slično. Pogledajte: Šerh al-Vekaja str. 107-108, al-Hedija al-‘Alaija str. 33, i ‘Umda al-Ra’aja 1: 99, a Allah najbolje zna.