Unë them dhe me ndihmën e Allahut: Gruaja i'tikaf bën në xhaminë e shtëpisë së saj; sepse ajo është vendi për namazin e saj, kështu që prania e saj aty realizohet, dhe nëse nuk ka një vend të caktuar për namaz në shtëpi, nuk i lejohet të i'tikaf në shtëpinë e saj, dhe nuk i lejohet të dalë nga shtëpia ku ka bërë i'tikaf, i'tikaf i detyrueshëm për të. Nëse ajo bën i'tikaf në xhaminë e komunitetit, lejohet me ndjenjën e neveritjes. Xhamia e lagjes së saj është më e mirë për të se sa xhamia më e madhe; sepse Profeti (paqja qoftë mbi të) kur u pyet për namazin më të mirë të gruas, tha: «Në vendin më të errët të shtëpisë së saj» në Sahih Ibn Khuzeime 3: 96. Dhe nga Aisha, Allahu qoftë i kënaqur me të, që tha: «U përmend se Profeti (paqja qoftë mbi të) bënte i'tikaf në dhjetë ditët e fundit të muajit Ramadan, kështu që i kërkova leje dhe ai më dha leje. Pastaj Hafsa i kërkoi Aishës që t'i kërkonte leje, dhe ajo e bëri. Kur Zainab bint Jahsh e pa, urdhëroi që të ndërtohej një ndërtim dhe u ndërtua. Profeti (paqja qoftë mbi të) kur lutej, kthehej në ndërtimin e tij dhe pa ndërtimet dhe tha: Çfarë është kjo? Ata thanë: Ndërtimi i Aishës, Hafsës dhe Zainab. Ai tha: Të mira po duan me këtë, unë nuk jam i'tikaf, kështu që u kthye. Kur u shua, bëri i'tikaf për dhjetë ditë nga Shaval» në Sunen e Nesaiut të Madh 2: 259, dhe Sahih Ibn Khuzeime 3: 345. Pra, nëse u ndjehej neveri për to që të bënin i'tikaf në xhami, edhe pse ato dilnin në komunitet në atë kohë, është më e drejtë që të ndalohen në kohën tonë. Shih: Al-Wiqayah fq. 245, Al-Tebyin 1: 351, Al-Mabsut 3: 119, dhe Bada'i al-Sanai 2: 113, dhe Allahu e di më mirë.